Regado

Regado
Aliaj projektoj
Regado en Vikipedio
Regado en Komuneja kategorio
Regado en Vikivortaro

Regado estas trudado de sia volo al aliuloj.

	« …regi signifas sidi. Sur trono, senato, ministeria seĝo, ie ajn. Malgraŭ naiva imago de raportistoj, la povo estas la afero de ne pugnoj, sed de sidaĵoj. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

	« …ne eblas regi malgraŭ volo de la popolo. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

	« Anarkio estas ordo; regado estas interna milito. »   « L'anarchie c'est l'ordre; car, le gouvernement c'est la guerre civile. » — Anselme Bellegarrigue, Manifesto de anarkiismo

	« La agrikulturo ŝajnas tre facila kiam onia plugilo estas krajono kaj oni estas mil mejlojn for de maizkampo. »   « Farming looks mighty easy when your plow is a pencil and you're a thousand miles from a cornfield. » — Dwight D. Eisenhower

	« La leĝaro estas lerta miksaĵo de kutimoj, kiuj utilas al la socio, kaj kiujn oni povus obei eĉ sen iaj leĝoj, kaj aliaj, kiuj avantaĝas al reganta malplimultulo, sed malutilas al la homamaso kaj povas esti eldevigataj al oni nur per teruro. » — Petro Kropotkin

	« Kie sklav' regadon havas, tie mastro baldaŭ sklavas. » — Zamenhofa proverbaro

« Sed kio ĉiam indignas min estas la pozicio de totala pardono. Mi freneziĝas kiam altranguloj diras: “Jes, li estas nemodesta. Jen, kruda. Sed li estas bona organizanto, bona estro”. Tio ne povas esti! La homo estas unueca en ĉio. »   « Но что всегда возмущает, так это позиция всепрощения. Меня из себя выводит, когда ответственные работники говорят: «Да, он нескромен. Да, груб. Но он хороший организатор, хороший руководитель». Так не бывает! Человек един во всем. » — Farman Salmanov, Siberio — sorto mia

« Jen ni havis policestron… ne eblas diri ke vidinda, sed ĉefe muskoloza, blankhara kaj severa. Jen kaj jen li brovojn kuntiras kaj lipharojn movas, dum parolas tre malmulte. Kaj tion, mi raportas al vi, estas la plej lasta afero, se la homo estas blankhara kaj aldone severa: de tia homo pri nenio atendu pardonon al vi. Ekstere li ja kvazaŭ ne malicas, kaj ankaŭ interne eble mankas al li malamo kontraŭ vi, tamen pli malbonan ol tiu homo en la tuta mondo oni ne trovos: ĝisoste, komplete malica. Se li ion prenis al la kapo, do oni elbatos tion per neniuj rimedoj, eĉ se vi tranĉos lin je pecoj… Parolis li base, kvazaŭ duondorme kaj ĉiam koncize — unu-du vortojn, pli el la buŝo ne ellasos. Kaj por la aferoj kaj por la tuta polica mekaniko estis sindediĉa: li estis preta ne manĝi, nek trinki tagojn ĝis la tutan aferon finos. Estraro nia al li grandan pasion havis, ĉar li ja el ĝia volo ne eliris kaj ĉion plenumadis ekzakte: iru, oni diras, en koton, li en koton iras, en neeblo eblecon trovos, en sablo ŝnuron plektos kaj kiun necesas per tiu ĉi ŝnuro strangolos. »   « А вот городничий у нас был... из себя не то чтоб видный, а больше жилистый, белокурый и суровый. То и дело, бывало, брови насупливает да усами шевелит, а разговаривает совсем мало. Уж это, я вам доложу, самое последнее дело, коли человек белокурый да суров еще: от такого ни в чем пардону себе не жди. Снаружи-то он будто и не злобствует, да и внутри, может, нет у него на тебя негодования, однако хуже этого человека на всем свете не сыщешь: весь как есть злющий. Уж что забрал себе в голову не выбьешь оттоль никакими средствами, хошь режь ты его на куски... Говорил он басом, как будто спросонья и все так кратко одно-два слова, больше изо рта не выпустит. А на дела и на всю эту полицейскую механику был предошлый: готов не есть, не пить целые сутки, пока всего дела не приделает. Начальство наше все к нему приверженность большую имело, потому как, собственно, он из воли не выходил и все исполнял до точности: иди, говорит, в грязь он и в грязь идет, в невозможности возможность найдет, из песку веревку совьет, да ею же кого следует и удавит. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

« Mi ĉiam miris kiom da esprimivo nemalofte enhavas unu fingro de vera administranto. Policestroj kaj policistoj eksciis el praktiko la tutan profundon de tiu ĉi sekreto; kio koncerne min, do ĝis mi iĝis literaturisto mi pri nenio pensis kun tioma plezuro kiel pri ebleco iĝi, pere de iu magio, montrofingro de guberniestro aŭ almenaŭ de lia kancelariestro. »   « Я всегда удивлялся, сколько красноречия нередко заключает в себе один палец истинного администратора. Городничие и исправники изведали на практике всю глубину этой тайны; что же касается до меня, то до тех пор, покуда я не сделался литератором, я ни о чем не думал с таким наслаждением, как о возможности сделаться, посредством какого-нибудь чародейства, указательным пальцем губернатора или хоть его правителя канцелярии. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

	« Eniris sinjoro ne tiom malalta kiom ŝrumpita per obeemo kaj fideleco. »   « Вошел господин не столько малого роста, сколько скрюченный повиновением и преданностью. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

	« …vi sciu, ke se drinkas homo vodkon, do li estas ne revizoro, sed bona homo. Pro tio ke la revizoro kiel homo malica en si mem pulvon kaj vodkon enhavas. »   « …знайте, что пьет человек водку, значит, не ревизор, а хороший человек. По той причине, что ревизор, как человек злущий, в самом себе порох и водку содержит. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

« …per sia vido li estis klaĉema, magra kaj sinĝena, senĉese gratas siajn genuojn, animon ja gardas en kompleta inka ĉasteco, ĉiam pretan por servo aŭ fiago, depende de fortoj-ebloj. »   « …видом кляузен, жидок и зазорен, непрестанно чешет себе коленки, душу же хранит во всей чернильной непорочности, всегда готовую на послугу или на пакость, смотря по силе-возможности. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

« …jen nun aperis tute alia sorto de ŝtatoficistoj: ĉefe junaj kaj mi sincere raportu al vi, rigardi ilin estas nura malĝojo. Per vortoj li ĉion al vi listigos, ekprofundiĝos en policaj ruzaĵoj kaj jenan li kvazaŭ aferon faros, kaj tiel li sentaŭgulon superruzos, sed kiel ekos li aferon, do jen li ruĝiĝas, jen paliĝas, tute konfuziĝis. Kaj mirinde se ili ne konu leĝojn aŭ iujn formojn; ĉio, paĉjo, estas en ilia memoro, sed jen kiel stariĝos antaŭ li viva homo — kion fari! “tion” kaj “tion” kaj “hm” — nenion pli ricevos de li. »   « …вот нынче пошел совсем другой сорт чиновников: всё больше молодые, а ведь, истинно вам доложу, смотреть на них все единственно одно огорченье. На словах-то он все тебе по пальцам перечтет, почнет это в разные хитрости полицейские пускаться, и такую-то, мол, он штуку соорудит, и так-то он бездельника кругом обведет, а как приступит к делу, и краснеет-то, и бледнеет-то, весь и смешался. И диво бы законов не знали или там форм каких; всё, батюшка, у него в памяти, да вот как станет перед ним живой человек куда что пошло! «тово» да «тово» да «гм» ничего от него и не добьешься больше. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

« Vivan materialon ili, sinjoro, ne komprenas! ili ja preferas libron aŭ konversacion: tio estas ilia kampo; sed kiam venos tempo trunkostumpojn kalkuli, al li jam piedoj ekdoloris. Komencos li ja vigle, vervas kaj agemas, sed poste jen kvietiĝis kaj tiel kvietiĝis, ke ĉion forlasis; nur diras pri tio, ke kiel li kun liaj kapabloj estis jungita koton porti; tio ja estas afero de simplaj laboristoj, policistoj kaj lia afero estas sidi tie, alte kaj nur radojn de tuta tiu ĉi mekaniko ŝmiri. Kaj tion li ne komprenas, ke se ĉiuj tian penson en kapoj tenos, — ja kiu scias! eble ĉiuj iam edukitaj estos! do kiu la trunkostumpojn kalkulos? »   « Живого матерьялу они, сударь, не понимают! им все бы вот за книжкой, али еще пуще за разговорцем: это ихнее поле; а как дойдет дело до того, чтоб пеньки считать, у него, вишь, и ноженьки заболели. Примется-то он бойко, и рвет и мечет, а потом, смотришь, ан и поприутих, да так-то приутих, что все и бросил; все только и говорит об том, что, мол, как это его, с такими-то способностями, да грязь таскать запрягли; это, дескать, дело чернорабочих, становых, что ли, а его дело сидеть там, высоко, да только колеса всей этой механики подмазывать. А того и не догадается, что коли все такую мысль в голове держать будут, ведь почем знать! может, и все когда-нибудь образованные будут! так кому же пеньки-то считать? » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Guberniaj noticoj (1856—1857)

« Mi sentis ke en mia animo tumultas kaj ke la koro denove komencas fali en mia brusto, malgraŭ ke bedaŭro pri ŝanĝo de amata estro mildiĝis danke al espero pri alsendo de alia amata estro. »   « Я чувствовал, что на душе у меня смутно и что сердце опять начинает падать в груди, несмотря на то что сожаление о смене любимого начальника умерялось надеждою на присылку другого любимого начальника. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« Ekde la benita regnestro Petro Aleksejeviĉ historio de la rusa civilizacio ekprenas karakteron, tiel diri, pioniran. Venas unu post alia pioniroj. Oni forpurigas, trabatas, trahakas, konstruas, rompas kaj denove konstruas, unuvorte pasigas vivon aktivan. »   « С блаженной памяти государя Петра Алексеевича история русской цивилизации принимает характер, так сказать, пионерный. Являются, знаете, одни за другими пионеры. Расчищают, пролагают, прорубают, строят, ломают и опять строят, одним словом, ведут жизнь деятельную. »

« [eksa guberniestro] — Nu, kio estas nova? — demandas li post la unuaj reciprokaj salutoj. — Li pavimas bazaran placon. — Kiel? Kiu? — La nova. Sciigo tiu ŝokas mirigite. La maljunulo multon antaŭvidis, multon antaŭdiris; sed tion nek antaŭvidi, nek antaŭdiri li povis. — Mi agnoskas! — li diras ne sen konfuzo, — mi agnoskas! — Do ankaŭ ni miris! — subtenas Pavel Trofimiĉ. Oni ne povas diri, ke la ideo pavimi la bazarplacon estis por la maljunulo nova; ne, ankaŭ lia imago iam estis allogita de ĝi, sed li forlasis tiun ideon (kaj ne sen bedaŭro forlasis!), ĉar el buŝaj kaj skribaj rakontoj konvinkiĝis, ke antaŭ li jam sep guberniestroj iĝis viktimoj de tiu terura ideo. »   « — Ну-с, что новенького? — спрашивает он после первых взаимных приветствий. — Мостит базарную площадь-с.— Как? Кто? — Новый-с. Известие это поражает изумлением. Старик многое предвидeл, многое предсказал; но этого ни предвидеть, ни предсказать не мог. — Признаюсь! — произносит он не без смущения, — признаюсь! — Да и мы-таки подивились! — поддакивает Павел Трофимыч. Не то чтобы идея о замощении базарной площади была для старика новостью; нет, и его воображение когда-то пленялось ею, но он оставил эту затею (и не без сожаления оставил!), потому что из устных и письменных преданий убедился, что до него уже семь губернаторов погибло жертвою этой ужасной идеи. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

	« La ordinara homo ĉiam pri io kulpas, do necesas ĉiam lian pekan naturon trakti. »   « Обыватель всегда в чем-нибудь виноват, и потому всегда надлежит на порочную его волю воздействовать. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« Oni ne pensu tamen ke la nova Pompadour estis fraŭlo; ne, li estis edziniĝinta kaj havis infanojn; sed lia edzino faris unusolan aferon — de matene ĝis vespere ŝi manĝis dolĉajn kukojn. Tiu spektaklo ĝis tia grado elturmentis lin, ke pro malĝojo li apenaŭ ne profundiĝis en legado de listoj de impostŝuldantoj. Sed ankaŭ tiu ĉi okupo donis tro malmulte da nutrado al la intelekto kaj koro por plenigi la vivon de Pompadour. Li komencis frekventi la gubernian administracion kaj angori. »   « Не надо думать, однако, чтобы новый помпадур был человек холостой; нет, он был женат и имел детей; но жена его только и делала, что с утра до вечера ела печатные пряники. Это зрелище до такой степени истерзало его, что он с горя чуть-чуть не погрузился в чтение недоимочных реестров. Но и это занятие представляло слишком мало пищи для ума и сердца, чтобы наполнить помпадурову жизнь. Он стал ходить в губернское правление и тосковать. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« …tio estis ulo severa kaj malinteligenta. Sed pro tiu ĉi malinteligenteco li restis kelkajn trijarajn periodojn sinsekve en sia posteno, ĉar ni, rusoj, tre volonte konfuzas tiun econ kun firmeco de karaktero kaj nekoruptebleco de konvinkoj. »   « …это был малый суровый и несообразительный. Но за эту-то несообразительность он и держался несколько трехлетий сряду на своем посту, потому что мы, русские, очень охотно смешиваем это качество с твердостью характера и неподкупностью убеждения. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« Estroj senlace klopodas ĉirkaŭigi sin per junuloj, kiuj havus klaran imagon pri la angla hararanĝo kaj montrus gracion dum la akceptoj. Tio, laŭ ilia opinio, altigas la administracion, aldonante al ĝi certan ŝikon. Iuj eĉ faras fotoportretojn de tia vido: en la centro sidas juna estro, ambaŭflanke de li — junaj subuloj, kaj vere, grupoj aspektas bonege! La estro kutime prezentas sin kiel ion klariganta, la subuloj kiel komprenantaj. Kion klarigas la estro kaj kion komprenas la subuloj — pri tio ĝis nun povis raporti eĉ ne unu fotisto, tamen mi neniel permesus al mi supozi, ke tio estis de ilia flanko aroga trompo. »   « Начальники неутомимо стараются о том, чтобы окружить себя молодыми людьми, которые бы имели отчетливое понятие об английском проборе и показывали в приемах грацию. Это, по мнению их, возвышает администрацию, сообщая ей известного рода шик. Некоторые даже снимают с себя фотографические портреты в таком виде: посредине сидит молодой начальник, по бокам — молодые подчиненные, и, право, группы выходят хоть куда! Начальник обыкновенно представляется нечто разъясняющим, подчиненные понимающими. Что разъясняет начальник и что понимают подчиненные — об этом до сих пор не мог дать отчета ни один фотограф, однако я никак не позволю себе предположить, чтобы это был с их стороны наглый обман. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« …la ĉefan trajton de la malnova Pompadour konsistigis humila obeemo al la leĝo kaj leĝeco. La ĉirkaŭita de aŭreolo de la potenco kaj ĝuante ĉiujn ĝiajn incensojn, li tamen ne estis ebriigita de ili, sed ŝatis kombini majestecon kun afablo kaj eĉ toleris kredi, ke homaj eraroj ne ĉiam devas sekvigi pafmortigon. »   « …главную черту старого помпадура составляла кроткая покорность закону и законности. Окруженный ореолом власти и пользуясь всеми ее фимиамами, он не был, однако ж, опьянен ими, но любил соединять величие с приветливостью и даже допускал, что самые заблуждения людей не всегда должны иметь непременным последствием расстреляние. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

	« Ĵus post eksenti ke antaŭ li staras homoj, kiuj kvankam detenas la spiradon, tamen malgraŭ tio spiras, li ekkoleregis. »   « Как только он почуял, что перед ним стоят люди, которые хотя и затаили дыхание, но все-таки дышат, так тотчас же вознегодовал. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« Finfine gloro lia atingis tian dimension, ke ne plu eblis toleri. Io unu: aŭ sendi lin al foraj lokoj aŭ alvoki kaj diri: jen! renaskigu! »   « Наконец слава его достигла таких размеров, что нельзя уж было больше терпеть. Что-нибудь одно: или услать его туда, куда Макар телят не гонял, или призвать и сказать: на! возрождай! » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« [pri urbestro] Li ja, karesa kaj simplanima, marŝadis laŭ stratoj kaj ne nur neniun kaptis, sed kontraŭ tio, ĝojis, ke ĉiu pri iu afero okupiĝas kaj li sola nenion faras kaj per tio la tutan urbon feliĉigas. »   « Он же, ласковый и простодушный, ходил по улицам и не только никого не ловил, но, напротив того, радовался, что всякий при каком-нибудь деле находится, а он один ничего не делает и тем целому городу счастье приносит. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj (1863—1874)

« La ĉefa celo, al kiu direktiĝas ĉiuj klopodoj de la distrikta administra agado estas sukcesi hejme, per siaj rimedoj kaj laŭeble malpli ĝeni estraron. Sed ĉar la esprimo “siaj rimedoj” estas nenio alia ol libera traduko de la esprimo “arbitreco”, do por ĝia subteno ekdisponeblis ankaŭ la esprimo: “al leĝoj mankas”. Dekkvin volumoj da leĝoj estas skribitaj, sed oni tamen ne povas leĝon eltrovi! Staras tiuj volumoj en ŝranko kaj senvortas; kaj la ŝlosilo de la ŝranko estas forĵetita en puto por ke la afero estu pli firma. »   « Главная цель, к которой ныне направлены все усилия уездной административной деятельности, — это справляться дома, своими средствами, и как можно меньше беспокоить начальство. Но так как выражение «свои средства» есть не что иное, как вольный перевод выражения «произвол», то для подкрепления его явилось к услугам и еще выражение: «в законах нет». Целых пятнадцать томов законов написано, а все отыскать закона не могут! Стоят эти томы в шкапу и безмолвствуют; а ключ от шкапа заброшен в колодезь, чтоб прочнее дело было. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Malgravaĵoj de la vivo (1886-1887)

« Neniu balailo balais tiom pure kiel revizianta senatano. Ŝtono sur ŝtono ne restis; la ŝtatoficistoj ekde guberniestro kaj ĝis skribisto de la plej malsupraj instanco, estis maldungataj kaj juĝataj ope, kvankam tagmanĝoj, vesperoj kaj piknikoj pluis kiel antaŭe. La senatano venadis kun granda akompanaro kaj ĉiu ano de tiu ĉi akompanaro klopodis ion rimarki, iun anstataŭi sur lia posteno. Foje eĉ sen speciala bezono, sed nur por plenumi la taskon de larmoviŝado… kaj eble por meti komencon de sia estonta kariero. »   « Ни одна метла не мела так чисто, как мел ревизующий сенатор. Камня на камне не оставалось; чины, начиная от губернатора до писца низших инстанций, увольнялись и отдавались под суд массами, хотя обеды, вечера и пикники шли своим чередом. Сенатор приезжал с целою свитою, и каждый член этой свиты старался что-нибудь заприметить, кого-нибудь подсидеть. Иногда даже без особенной надобности, а только чтобы выполнить задачу утирания слез… и, может быть, чтобы положить основание своей будущей карьере. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Malgravaĵoj de la vivo (1886-1887)

« En kapo lia vere estis tiom malklare, ke neniun, eĉ damaĝan projekton li ne kreos; sed por tio estas aferistoj, estas oficistaro, dum lia afero estas — estri. Li scias ke tout est a recommencer [ĉion necesas komenci ekde nulo] — kaj sufiĉas por li. »   « В голове у него, правда, настолько смутно, что никакого, даже вредного, проекта он не сочинит; но на это есть дельцы, есть приказная челядь, а его дело — руководить. Он знает, что tout est a recommencer [все надо начать сначала] — и будет с него. » — Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin, Malgravaĵoj de la vivo (1886-1887)

Vidu ankaŭ

• Burokratio