|teksto = Se ĉe [[viro]] ĝenerale en ekstera konstitucio dominas aŭ almenaŭ estas konsiderata [[idealo]] [[logiko]] kaj konkreteco, do ĉe [[virino]] — [[sento]]. Sed en [[animo]] aperas inversa rilatumo: viro interne sentas kaj virino pensas. Pro tio viro pli facile trafas kompletan [[despero]]n dum virino plu kapablas [[Konsolo|konsoli]] kaj esperi; pro tio viro pli ofte [[Sinmortigo|sin mortigas]] ol virino. Kiom facile virino iĝas [[viktimo]] de [[Socio|sociaj]] kondiĉoj, ekzemple kiel [[prostituino]], tiom viro cedas al [[impulsoj]] de [[nekonscio]], trafante [[alkoholismo]]n kaj aliaj [[malvirto]]jn.
|teksto = Se ĉe [[viro]] ĝenerale en ekstera konstitucio dominas aŭ almenaŭ estas konsiderata [[idealo]] [[logiko]] kaj konkreteco, do ĉe [[virino]] — [[sento]]. Sed en [[animo]] aperas inversa rilatumo: viro interne sentas kaj virino pensas. Pro tio viro pli facile trafas kompletan [[despero]]n dum virino plu kapablas [[Konsolo|konsoli]] kaj esperi; pro tio viro pli ofte [[Sinmortigo|sin mortigas]] ol virino. Kiom facile virino iĝas [[viktimo]] de [[Socio|sociaj]] kondiĉoj, ekzemple kiel [[prostituino]], tiom viro cedas al [[impulsoj]] de [[nekonscio]], trafante [[alkoholismo]]n kaj aliajn [[malvirto]]jn.
« Unu el plej grandaj allogaĵoj de la amasamovado estas ke ĝi anstataŭigas por ni esperon. Tiu ĉi allogaĵo speciale forte efikas en socio, kie vaste disvastiĝis la ideo de la progreso. En nocio de la progreso kategorio “morgaŭ” okupas tre grandan lokon: kompreneble ke malkontento, kiam antaŭe videblas nenio bona, estas ekstreme turmenta. »
« En la nuntemasociohomoj povas vivi sen espero nur en tiu kazo, se oni tenas ilin en konsternita stato, se oni ĉiam igas kuri sen rekapti la spiron. Despero de senlaborulo konsistas ne tiom en perspektivo de kompleta malriĉeco, kiom en tio, ke li subite ekvidis Nenion — kompletan malplenon. Nome pro tio senlaboruloj prefere iras al vendistoj de espero ol al donantoj de senlaborulaj subvencioj. »
« Espero foje efikas kvazaŭ esplodaĵo, kaj foje ĝi disciplinigas kaj plenigas per pacienco: la unua okazas kiam oni supozas, ke espero plenumiĝos baldaŭ; la dua — kiam espero plenumiĝos ne baldaŭ. La amasamovado dum sia leviĝo promesas esperon de la unua varianto… poste, kiam la movado akiras potencon, ĝia akcento translokiĝas je la fora espero — je revo kaj alloga fantomo. La amasa movado post atingi celon ekokupiĝas sole pri konservado de la atingita kaj tiam obeemo kaj pacienco estas aprezataj pli alte ol senpera agado, kaj kiam ni “esperas pri tio, kion ni ne vidas, tiam ni pacience atendas”[1]. »
« Tiuj, kiuj ne havas esperon, estas dividitaj kaj pelataj al ekstrema egoismo. Komuna suferado per si mem, kiam ĝi ne estas akompanata de espero, ne unuigas kaj nek elvokas reciprokan kunsenton. Judoj en la egiptasklaveco estis “fiularo de arogantuloj kaj klaĉuloj” kaj por ilin unuigi Moseo devis doni al ili esperon pri la Promesita Lando. »
« Mi pensis, ke la espero estas nek efektiva, nek iluzia, same kiel surtera vojo, kiu komence ne ekzistas, sed estiĝas post multeripeta paŝado de homaj piedoj. »
« Espérer, c’est démentir l’avenir. »
— Lusin, Naskiĝloko
« Se ĉe viro ĝenerale en ekstera konstitucio dominas aŭ almenaŭ estas konsiderata idealologiko kaj konkreteco, do ĉe virino — sento. Sed en animo aperas inversa rilatumo: viro interne sentas kaj virino pensas. Pro tio viro pli facile trafas kompletan desperon dum virino plu kapablas konsoli kaj esperi; pro tio viro pli ofte sin mortigas ol virino. Kiom facile virino iĝas viktimo de sociaj kondiĉoj, ekzemple kiel prostituino, tiom viro cedas al impulsoj de nekonscio, trafante alkoholismon kaj aliajn malvirtojn. »
Espero en Vikipedio
Espero en Komuneja kategorio
Espero en Vikivortaro
