Rilatoj de Ĉinio kaj Sovetunio

Ĉinio kaj Sovetunio
Aliaj projektoj
Ĉinio kaj Sovetunio en Vikipedio

Ĉinio kaj Sovetunio ampleksas ĉiujn rilatojn inter Ĉinio kaj Sovetunio.

Citaĵoj

Warren I. Cohen, Nancy Bernkopf Tucker

« [pri Zbigniew Brzeziński Eĉ pli, li konsilis al la usonanoj ne esperi pri disfalo de la [ĉina-sovetia] bloko. “Malkonsenta, sed solula Ĉinio” ene de sovetia orbito estas preferinda ol la sendependa Ĉinio, deziranta ekgvidi pli militeman alon de la komunista movado. » — Warren I. Cohen, Nancy Bernkopf Tucker, Amiko de Pekino, malamiko de Moskvo // Zbig: La strategio kaj politiko de Zbigniew Brzeziński [2013]

« [pri Zbigniew Brzeziński Li malaprobis la ideon ke Usono devas fari ion ajn por fortigi sovetian ŝtatestron Nikita Ĥruŝĉov en lia kontraŭstaro al Mao kaj insistis ke Sovetunio restas la ĉefa minaco. Eĉ pli, cedoj al Ĥruŝĉov povus radikaligi Mao, kiu traktos ilin kiel signon de malforteco kaj maldecidemo de la okcidentaj gvidantoj. Ĥruŝĉov ja pro tiaj cedoj povus iĝi pli konfliktema kaj neprognozebla en lukto kontraŭ Mao. » — Warren I. Cohen, Nancy Bernkopf Tucker, Amiko de Pekino, malamiko de Moskvo // Zbig: La strategio kaj politiko de Zbigniew Brzeziński [2013]

« Krom konversacioj kun gvidantoj de Ĉinio, Brzeziński kaj Oksenberg donis al ĉinoj tion, kion The New York Times nomis senprecedenca kaj detala raporto pri intertraktoj kun Sovetunio pri limigo de strategiaj armiloj, kaj kundividis sekretan memorandumon de la Blanka Domo pri tiu temo. » — Warren I. Cohen, Nancy Bernkopf Tucker, Amiko de Pekino, malamiko de Moskvo // Zbig: La strategio kaj politiko de Zbigniew Brzeziński [2013]

« En majo 1980 Brzeziński renkontiĝis en Vaŝingtono kun la ĉefo de la Pekina Milita Komisiono kaj klarigis ke Sovetunio ellaboras dudirektan strategion de aliro tra Afganio al la Persa golfo kaj tra Kamboĝo al la Malaka markolo. Kiom ajn dubinda estus tia analizo, ĝi ekplaĉis al la ĉinoj, ili akceptis ĝin kiel uzeblan, kaj Deng Xiaoping ripetis ĝin al Brzeziński dum lia vizito al Pekino en 1981. » — Warren I. Cohen, Nancy Bernkopf Tucker, Amiko de Pekino, malamiko de Moskvo // Zbig: La strategio kaj politiko de Zbigniew Brzeziński [2013]

	« [pri Zbigniew Brzeziński] Li tiom multe ŝercis pri Sovetunio, ke la ĉinoj kromnomis lin “Dresanto de blanka urso”. » — Warren I. Cohen, Nancy Bernkopf Tucker, Amiko de Pekino, malamiko de Moskvo // Zbig: La strategio kaj politiko de Zbigniew Brzeziński [2013]

Henry Kissinger

	« Sufiĉe interesa estas ke gvidantoj, unue komprenintaj eblecojn kiuj fontis el la ĉino-sovetia disiĝo, estis du “veteranoj de la eŭropa diplomatio” – Konrad Adenauer kaj Charles de Gaulle. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

	« Dum longa tempo usonaj politikistoj, blindigitaj de ideologiaj antaŭjuĝoj, ne povis kompreni ke la sovetio-ĉina disiĝo prezentis strategiajn eblecojn por la Okcidento. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

« Printempe de 1969 okazis serio da konfrontiĝoj inter ĉinaj kaj sovetiaj trupoj en fora parto de la ĉino-sovetia limo laŭlonge de rivero Ussuri en Siberio. Pro sperto de du pasintaj jardekoj Vaŝingtono unue ne dubis ke tiuj konfrontiĝoj estis provokitaj de la fanatika ĉina gvidantaro. Sed nome pezega sovetia diplomatio dubigis pri tio. Ĉar sovetiaj diplomatoj komencis prezentadi detalajn atestojn de la sovetia versio de la eventoj al Vaŝingtono kaj interesiĝis pri tio kiel Usono rilatos al eskaliĝo de tiuj ĉi konfrontiĝoj. La senprecedenca sovetia preteco konsulti Vaŝingtonon rilate la aferon pri kiu Usono ne montris specialan zorgiĝon, igis nin demandi nin, ĉu tiuj ĉi prezentadoj ne estas preparado de grundo por la sovetia atako kontraŭ Ĉinio. La suspektoj nur fortiĝis kiam esplorado de la afero fare de la usona spionservo, al kiu ĝin stimulis la sovetiaj prezentadoj, montris ke la konfrontiĝoj ĉiam okazis proksime al grandaj sovetiaj bazoj de milita provizado kaj for de la centroj de ĉinaj vojoj – tia skemo kongruis al la ideo ke la agresinto efektive estis ĝuste la sovetiaj trupoj. Plia konfirmo de tiu ĉi konkludo iĝis la fakto de senprecedenca koncentriĝo de sovetiaj trupoj laŭlonge de la tuta sovetio-ĉina limo 650 km longa, kies nombro en mallonga periodo superis 40 diviziojn. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

« Grave impresita de klareco de pensado de la ĉinaj gvidantoj, speciale de ĉefministro Zhou Enlai, Richard Nixon havis neniun imageblan intereson por sendiskute meti Usonon al unu el la flankoj de la konflikto inter Ĉinio kaj Sovetunio. La pozicio de Usono dum la intertraktoj iĝus plej forta se Usono estus pli proksima al ambaŭ komunistaj gigantoj ol ili mem unu al la alia. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

	« [pri intertraktoj de Miĥail Gorbaĉov kun Ĉinio en 1986] Ĉinaj gvidantoj starigis tri kondiĉojn de plibonigo de la rilatoj: ĉesigo de la vjetnama okupacio de Kamboĝo; foriro de la sovetiaj trupoj el Afganio; kaj retiriĝo de la sovetiaj trupoj de la ĉino-sovetia limo. Tiuj kondiĉoj ne povis esti plenumitaj tuj. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

Vidu ankaŭ

• Ekstera politiko de Ĉinio
• Ekstera politiko de Sovetunio