« La tjumena socio estas ekstreme orgojla. Aŭskultinte ilin, ferminte forte la okulojn, oni povas eble ekpensi ke ilia urbo estas la oka miraklo de la mondo… »
« Тюменское общество крайне самолюбиво. Послушавши их, зажмурив глаза, можно, пожалуй, подумать, что их город осьмое чудо света…[5]»
« …en Tjumeno… nun estas vera sobra reĝlando. Malofte oni vidas (eĉ tiukaze nur solulojn) ebriulon, balanciĝantan surstrate, dum rampantajn mi tute ne vidis. »
« …в Тюмени… ныне просто царство трезвости. Редко увидишь (и то одиночно) пьяного, шатающегося на улице, а ползущих и вовсе не видал.[11]»
« Ja volas la malsalubriga, inundita kaj malriĉiĝinta Tobolsko deteni la statuson de la gubernia ĉefurbo, dum la natura centro de la gubernia regado estas la centra Tjumeno! »
« Ведь хочет же нездоровый, размытый и обедневший Тобольск удержаться на степени губернского города, тогда как естественный центр губернского управления — центральная Тюмень![12]»
« Unuvorte, Tjumeno ankoraŭ taŭgas ne por socio, sed kiel la centro komerca, vaporŝipa, poŝta, telegrafa. Tio ankoraŭ estas la gastejo ĉe vojkruciĝo inter Rusio kaj Siberio, kaj de la gastejo ne eblas atendi multon… Sufiĉas ke estas kion manĝi kaj kie dormi… »
« Одним словом, Тюмень покуда хороша не для общества, а как центр торговый, пароходный, почтовый, телеграфный. Это покуда постоялый двор на перепутье между Россией и Сибирью, а с постоялого двора взятки гладки… Было бы что поесть да где выспаться…[14]»
« …oni diras ke la tjumena argilo estas pli bona ol la gĵela; la potfarado de Tjumeno delonge famas en Siberio; la potego delonge iĝis blazono de Tjumeno… proverbo “la tjumenanoj sepope en unu potego baptiĝis” estas konata tra la tuta Siberio… »
« …глина, говорят, тюменская лучше гжельской; горшечное производство Тюмени давно на славе в Сибири; корчага давно сделалась гербовым знаком Тюмени… поговорка «тюменцы семеро в одной корчаге крестились» известная по всей Сибири…[15]»
« Tjumeno ne ŝatas Omskon kaj sarkasme diras, ke ĝi ekzistas en la mondo nur por ŝtataj mendoj; Omsko siavice moknomas Tjumenon malklera viro, Kit Kitiĉ, krudulo. »
« Тюмень не любит Омска и язвительно говорит, что он существует на свете только для подрядов; Омск, в свою очередь, честит Тюмень необразованным мужчиной, Кит Китычем, вахлаком.[16]»
« Cetere en Tjumeno ekzistas nur ŝajna proksimeco al la popolo: la tjumenaj negocistoj ankoraŭ ne estas popolo, ankaŭ veras, ke homoj, interesiĝantaj pri bonfarto de la siberia simpla popolo, estas ĉefe el la infanoj de Akakij Akakijeviĉ-oj (kaj el la siberia klerikaro), dum la negocisto ofte post riĉiĝi foriras el la regiono… »
« Правда, в Тюмени только кажущаяся близость к народу: тюменские купцы еще не народ, правда также, что люди, интересующиеся благом сибирского простонародья, выходят преимущественно из детей Акакиев Акакиевичей (и сибирского духовенства), а купец нередко, разбогатев, абсентеирует из края…[17]»
« La direktoro de la Tjumena reala lernejo Iv. Jakovleviĉ Slovcov, amatora arkeologo, faris por si la tutan muzeon de antikvaĵoj kaj de kiaj antikvaĵoj! Netaksebla kabineto. Bonegaj ŝtonaj iloj en lia kabineto. Vere bonega. »
« Директор Тюменского реального училища Ив. Яковлевич Словцов, любитель-археолог, составил себе целый музей древностей, и каких древностей! Цены нет такому кабинету. Великолепные каменные орудия в его кабинете. Вообще прелесть.[21]»
«Ledo estas forto kaj gloro de la tjumenanoj, ledo streĉita kaj distranĉita devas eniri la blazonon de Tjumeno, la vivo de Tjumeno estas la vivo de ledo. Elmontroj de la tjumenaj sentoj, ĝojoj, suferoj kaj ĝuoj estas ledaj. La historio de Tjumeno estas nenio alia ol la historio de ledfabriko. La riĉo de Tjumeno estas forŝirado de ledo. La malriĉo de Tjumeno estas la forŝirita ledo. La honoro ĉi tie estas ledista, gloro leda. Pensas kaj spiras ĉi tie la homo per ledo. Li timas nur pri ledo. Kaj en Tjumeno, oni devas rimarkigi, estas bonega dika ledo! »
« Кожа — сила и слава тюменцев, кожа распяленная и распластанная должна войти в герб Тюмени, жизнь Тюмени есть жизнь кожи. Проявление тюменских ощущений, радостей, страданий и наслаждений — кожевенные. История Тюмени есть не что иное, как история кожевенного завода. Богатство Тюмени — сдирание кожи. Бедность Тюмени — ободранная кожа. Честь здесь кожевенная, слава кожаная. Мыслит и дышит человек здесь кожей. Боится только за кожу. И в Тюмени, надо заметить, славная толстая кожа![23][24]»
« Estas interese, ke sur loko, kie staris la unua en Tjumena regiono borinstalaĵo, nun fiere altiĝas la konstruaĵo de la Domo de tekniko kaj kulturo de geologoj… »
« Интересно, что на том месте, где стояла первая на Тюменщине буровая, сейчас гордо вознеслось здание Дома техники и культуры геологов…[26]»
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 59.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 59.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 59.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 72.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 72.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 72.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 73.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 74.
↑ Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 77.
↑Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 77.
↑Завалишин И. По сибирским дорогам // Лукичок. 2008. Ч. 2. С. 17.
↑Завалишин И. По сибирским дорогам // Лукичок. 2008. Ч. 2. С. 22.
↑Завалишин И. По сибирским дорогам // Лукичок. 2008. Ч. 2. С. 27.
↑Завалишин И. По сибирским дорогам // Лукичок. 2008. Ч. 2. С. 50.
↑Потанин Г. Из записной книжки сибиряка // Лукичок. 2008. Вып. 1. С. 69.
↑Потанин Г. Из записной книжки сибиряка // Лукичок. 2008. Вып. 1. С. 77.
↑Потанин Г. Из записной книжки сибиряка // Лукичок. 2008. Вып. 1. С. 78.
↑Чукмалдин Н. М. Письмо в Тюменскую городскую думу. 1899. Цит. по: Мандрика Ю. О московском периоде Чукмалдина // Лукич. 2001. Ч. 4. С. 17.
↑Городцов П. А. Письма брату Василию // Лукич. 2002. Ч. 2. С. 40.
↑Городцов П. А. Письма брату Василию // Лукич. 2002. Ч. 2. С. 42.
↑Городцов П. А. Письма брату Василию // Лукич. 2002. Ч. 2. С. 44.
↑Городцов П. А. Письма брату Василию // Лукич. 2002. Ч. 2. С. 45.
↑Rimarkindas, ke la vortoj ledo kaj haŭto en la rusa transdoneblas per la sama vorto кожа. Do vorŝiri haŭton estas eŭfemismo de senmonigi, malriĉigi ekstreme kaj dika haŭto estas eŭfemismo de sensentemo, kion evidente aludis la aŭtoro.
↑Залетный. По дороге в Тюмень // Лукичок. 2008. Вып. 1. С. 41.
↑La nomo de la aŭtoro tradukeblas kiel hazarda alveturanto (laŭvorte: alfluginto), do temas pri pseŭdonimo.
↑Салманов Ф. К. Сибирь — судьба моя. Москва, 1988. С. 27.