Fumo

« Tra la kamparo ekflamis fajroj el mortintaj folioj. El de ĉiu el tiuj brulstakoj leviĝadis fumokirloj. Tiuj estis unue masivaj kiel kolonoj; poste etigîs, solviĝis poiome, foriĝis kiel maldikaj filamentoj, bluaj flokoj, stompitaj linioj, kiuj miksiĝadis kun la nebulo, tiel ke neeblis vere scii ĉu tiu kurteno, iom post iom malleviĝanta, estis farita el nebuleto aŭ el fumo. Kaj l'odoro de l'folioj miksiĝadis kun l'aero: odoro akra, agrabla kaj viviga, odoro de ligno freŝa brulanta. »

	« Ne ekzistas fumo sen brulo. » — Zamenhofa proverbaro