« Ne malpli decida estis efiko de la komploto de la 14-a de decembro sur la registaron: de Petro ĝis Nikolao la registaro alte tenis standardon de progreso kaj civilizacio: ekde 1825 estis nenio simila: la potenco pensas nur pri kiel malrapidigi intelektan movadon; jam ne la vorto "progreso" skribiĝas sur la imperiestra standardo, sed la vortoj "aŭtokratio, ortodoksismo kaj popoleco" — tiu mane, fares, tacel de despotismo, ĉe tio la lastaj du vortoj staris tie nur formale. »
« Не менее решительным было действие заговора 14 декабря на правительство; от Петра до Николая правительство высоко держало знамя прогресса и цивилизации: с 1825 года — ничего похожего: власть только о том и думает, как бы замедлить умственное движение; уже не слово «прогресс» пишется на императорском штандарте, а слова «самодержавие, православие и народность» — это mane, fares, tacel деспотизма, причем последние два слова стояли там только для проформы. »
— Aleksander Herzen, Pri evoluo de la revoluciaj ideoj en Rusio [1851]
« Ĝis 1825 ĉiuj, kiuj surportis civilajn vestojn, agnoskadis superecon de epoletoj. Por esti konsiderata monduma homo, necesis servi proksimume du jarojn en gvardio aŭ almenaŭ en kavalerio. Oficiroj estis animo de la socio, herooj de la festoj, baloj kaj, se diri la veron, tiu prefero havis siajn bazojn. La militistoj estis pli sendependaj kaj teniĝis pli digne ol subiĝantaj, timemaj ŝtatoficistoj. La cirkonstancoj ŝanĝiĝis, la gvardio kundividis la sorton de la aristokratio; la plej bonaj el la oficiroj estis ekzilitaj, multaj forlasis la servon ne kapablaj elteni krudan kaj arogan etoson, enkondukitan de Nikolao. Liberiĝintaj lokoj haste pleniĝadis per fervoraj servaĉuloj aŭ adeptoj de kazerno kaj rajdejo. La oficiroj falis en la okuloj de la socio, venkis la frako — la uniformo dominis nur en provincaj urbetoj kaj ĉe la kortego — tiu unua militpunejo de la imperio. »
« До 1825 года все, кто носил штатское платье, признавали превосходство эполет. Чтобы слыть светским человеком, надо было прослужить года два в гвардии или хотя бы в кавалерии. Офицеры являлись душою общества, героями праздников, балов, и, говоря правду, это предпочтение имело свои основания. Военные были более независимы и держались более достойно, чем пресмыкавшиеся, трусливые чиновники. Обстоятельства изменились, гвардия разделила судьбу аристократии; лучшие из офицеров были сосланы, многие оставили службу, не в силах выносить грубый и наглый тон, введенный Николаем. Освободившиеся места поспешно заполнялись усердными служаками или столпами казармы и манежа. Офицеры упали в глазах общества, победил фрак, — мундир преобладал лишь в провинциальных городишках да при дворе — этой первой гауптвахте империи. »
— Aleksander Herzen, Pri evoluo de la revoluciaj ideoj en Rusio [1851]
« Post 1825 la tuta administracio, antaŭe aristokratia kaj malklera, iĝis harsplitema kaj lerta pri burokrataj artifikoj. »
« После 1825 года вся администрация, ранее аристократическая и невежественная, стала мелочной и искусной в крючкотворстве. »
— Aleksander Herzen, Pri evoluo de la revoluciaj ideoj en Rusio [1851]
« Ĉe ni ĉio okazas inverse — en 1789 franca roture [plebaro] deziris egaliĝi al nobelaro kaj luktis pro tio, tion mi komprenas. Sed ĉe ni nobeloj eliris surplacen por perdi siajn privilegiojn, — ĉi tie mankas la senco! »
« У нас все делает наизнанку — в 1789 году французская roture [чернь] хотела стать вровень с дворянством и боролась из-за этого, это я понимаю. А у нас дворяне вышли на площадь, чтоб потерять свои привилегии, — тут смысла нет! »
— Fjodor Rostopĉin, post ekscii pri la insurekcio de decembristoj [decembro 1825]
Decembrista ribelo en Vikipedio
Decembrista ribelo en Komuneja kategorio
