Kompato: Malsamoj inter versioj

El Vikicitaro
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
 
Dobromila (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 3: Linio 3:
*Sola esper’ por ĉiu el ni, ne esti traktata kiel bruton de siaj similuloj, estas, ke ĉiuj siaj simululoj, kaj li kiel unua, agnoskas sin kiel suferivaj estuloj, kaj flegas en siaj plej internaj mensoj tiun kapablon je la kompato, kiu en stato natura anstataŭas leĝaron, etikon kaj virton, kaj sen praktiko de kiu, tion kompreni ni komencas, en stato socia ne povas esti leĝaro, etiko nek virto. Malproksima de prezento al homo nostalgiecan azilon, identiĝo al ĉiuj vivformoj, komencante per plej la humilaj, proponas al l’nuna homaro la fundamento de ĉia saĝo.
*Sola esper’ por ĉiu el ni, ne esti traktata kiel bruton de siaj similuloj, estas, ke ĉiuj siaj simululoj, kaj li kiel unua, agnoskas sin kiel suferivaj estuloj, kaj flegas en siaj plej internaj mensoj tiun kapablon je la kompato, kiu en stato natura anstataŭas leĝaron, etikon kaj virton, kaj sen praktiko de kiu, tion kompreni ni komencas, en stato socia ne povas esti leĝaro, etiko nek virto. Malproksima de prezento al homo nostalgiecan azilon, identiĝo al ĉiuj vivformoj, komencante per plej la humilaj, proponas al l’nuna homaro la fundamento de ĉia saĝo.
**Aŭtoro: [[Claude LEVI-STRAUSS]], franca homologisto kaj filozofo. Kontribuo al «Rousseau», opa verkaĵo, 1962
**Aŭtoro: [[Claude LEVI-STRAUSS]], franca homologisto kaj filozofo. Kontribuo al «Rousseau», opa verkaĵo, 1962
[[Kategorio:Temoj]]

Kiel registrite je 13:28, 12 sep. 2005

  • La tagon, kiam kompato iĝas moko, tiam Komenciĝas epoko de barbareco.
  • Sola esper’ por ĉiu el ni, ne esti traktata kiel bruton de siaj similuloj, estas, ke ĉiuj siaj simululoj, kaj li kiel unua, agnoskas sin kiel suferivaj estuloj, kaj flegas en siaj plej internaj mensoj tiun kapablon je la kompato, kiu en stato natura anstataŭas leĝaron, etikon kaj virton, kaj sen praktiko de kiu, tion kompreni ni komencas, en stato socia ne povas esti leĝaro, etiko nek virto. Malproksima de prezento al homo nostalgiecan azilon, identiĝo al ĉiuj vivformoj, komencante per plej la humilaj, proponas al l’nuna homaro la fundamento de ĉia saĝo.
    • Aŭtoro: Claude LEVI-STRAUSS, franca homologisto kaj filozofo. Kontribuo al «Rousseau», opa verkaĵo, 1962