Franz Kafka

• Kiam K. alvenis, jam malfruis. Dika neĝo elkovris la vilaĝon. La monteto estis kaŝita de la nokto kaj nebulo, neniu lumradio signis la grandan kastelon. Longtempe K. staris sur la ligna ponto, kiu vojis de la ĉefvojo al la vilaĝo, la okulojn direktitajn kontraŭ tiuj altaĵoj, kiuj aspektis malplenaj.
• Ha kiom foje povas feliĉo simili je sinmortigo !

• Vi devas nur ŝanĝi la kurdirekton, diris la kato al la muso kaj manĝis ĝin.
  • Du mußt nur die Laufrichtung ändern, sagte die Katze zur Maus und fraß sie.

• Libro estas la hakilo por la frostigita maro en ni.
  • Das Buch ist die Axt für das gefrorene Meer in uns.

• Ĉiu kiu estas dotita per la kapablo rekoni la belon, neniam maljuniĝas.
  • Jeder, der sich die Fähigkeit erhält, Schönes zu erkennen, wird nie alt werden.