Murakami Haruki

• Korpremaj memoraĵoj disfalis, kiel seka sablo.
• Mi laŭiris la riveron ĝis enfluejo. Mi iris sidiĝi ie sur la lastajn kvindek metrojn strandaj, kaj tie ekploregis. Neniam en mia vivo mi estis tiom plorinta. Post du horojn tiel singultante, mi povis fine releviĝi. Mi ne sciis, kien iri, sed mi tamen surpiediĝis, kaj forviŝis sablon kiu gluiĝis sur mia pantalono. (Lastaj linioj de "serĉkuro al sovaĝa ŝafo")