Jalutorovsko: Malsamoj inter versioj

El Vikicitaro
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Kreis novan paĝon kun "'''Redaktata!''' {{Temo | nomo = Jalutorovsko | koloro = | dosiero = | vikipedio = Jalutorovsko | komunejo = Yalutorovsk | komunejokat = Yalutorovsk | vikivortaro = | vikinovaĵoj = }} '''Jalutorovsko''' estas la urbo en Tjumena provinco, ĉefurbo de Jalutorovska distrikto (Rusio). == Konstantin Nosilov == === Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898] === {{Citaĵo|teksto=Urbeto tiu ĉi, en kiu laŭ la komerco-industria..."
 
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 14: Linio 14:
== [[Konstantin Nosilov]] ==
== [[Konstantin Nosilov]] ==
=== Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898] ===
=== Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898] ===
{{Citaĵo|teksto=[[Urbeto]] tiu ĉi, en kiu laŭ la komerco-industria kalendaro de Suvorin estas nur 4700 loĝantoj, evidente ne ludas gravan rolon en la [[Industrio|industria]] kaj [[Komerco|komerca]] [[vivo]] de sia riĉa [[Jalutorovksa distrikto (1782-1923)|distrikto]] kaj verŝajne servas nur kiel administra centro, kio videblas tuj: la tuta ĉefa [[strato]] de tiu ĉi urbeto, kiun mi eniris, estas plena preskaŭ sole je [[domo]]j kaj [[apartamento]]j de [[oficisto]]j de diversaj administracioj, ĉambroj, prezidoj ktp, kaj ĝin oni povus kuraĝe nomi oficista laŭ nombro de ĝiaj elpendaĵoj de ŝtataj institucioj. Tio estas sufiĉe pura, vasta strato, kie ankoraŭ renkonteblas etaj [[ĝardeno]]j, [[balkono]]j kaj dometoj, memorigantaj domojn de malnovaj [[nobelo]]j, kiujn antaŭe oni povis renkonti en urboj de Centra [[Rusio]] — longaj, ŝelaĵitaj, kun grandaj [[fenestro]]j, monotonaj vastaj [[korto]]j, [[pordego]]j kun monotona malpleno. La aliaj stratoj estas io simila al niaj [[Soldato|soldataj]] antaŭurboj, kun iaj tiaj dometoj ŝmiritaj per [[argilo]], kun tia hazarda [[arkitekturo]], kies karaktero plej klare diras ke urbo ne vivas, sed nur vegetas iel kaj tiel apud ŝtatoficistoj kaj nur sur ĝia komerca [[placo]], kie evidente tute nebezonata staras ligna gastokorto kun fermitaj butikoj, renkonteblas tri-kvar bonaj domoj de lokaj riĉuloj, kvazaŭ per iu [[miraklo]] alportitaj al tiu ĉi urbo. En la tuta urbo mi trovis eĉ ne unu bonan konstruaĵon de [[gimnazio]] aŭ [[lernejo]], nek de iu alia socia institucio. Ĝiaj placoj estas neglektitaj, videblas eĉ ne spuroj de komunuma ĝardeno, kaj bonega laŭ sia situo loko sur bordo de iam estinta tuj apud la urbo [[rivero]], sed poste forkondukita per klopodoj de la urbo, kiu nun restis nur kun putranta flako apud katedralo, sur placo apud la templo, per sia situo mem destinita por ĝardeno, nur havas signojn de iam estintaj ĉi tie [[amuzo]]j, de kiuj restis nur unu kripligita [[betulo]]. Dume tien venas vespere publiko, sidas dezirante spiri freŝan [[aero]]n, kaj por eksterulo iĝas iel strange, ke ĉi tie neniu zorgis ion fari almenaŭ por lasi pri si [[memoro]]n, el loka estraro aŭ la urbopatroj. Oni diras ke [[Printempo|printempe]], dum vasta elbordiĝo de [[Tobolo]], kuniĝanta ĉi tie kun si najbarino [[Iseto]], ĉi tien venas la tuta urbo por ĝui belan vastecon de la rivero kaj renkonti [[vaporŝipo]]jn, kiuj alligiĝas tuj apud la katedralo.
{{Citaĵo|teksto=[[Urbeto]] tiu ĉi, en kiu laŭ la komerco-industria kalendaro de Suvorin estas nur 4700 loĝantoj, evidente ne ludas gravan rolon en la [[Industrio|industria]] kaj [[Komerco|komerca]] [[vivo]] de sia riĉa [[Jalutorovska distrikto (1782-1923)|distrikto]] kaj verŝajne servas nur kiel administra centro, kio videblas tuj: la tuta ĉefa [[strato]] de tiu ĉi urbeto, kiun mi eniris, estas plena preskaŭ sole je [[domo]]j kaj [[apartamento]]j de [[oficisto]]j de diversaj administracioj, ĉambroj, prezidoj ktp, kaj ĝin oni povus kuraĝe nomi oficista laŭ nombro de ĝiaj elpendaĵoj de ŝtataj institucioj. Tio estas sufiĉe pura, vasta strato, kie ankoraŭ renkonteblas etaj [[ĝardeno]]j, [[balkono]]j kaj dometoj, memorigantaj domojn de malnovaj [[nobelo]]j, kiujn antaŭe oni povis renkonti en urboj de Centra [[Rusio]] — longaj, ŝelaĵitaj, kun grandaj [[fenestro]]j, monotonaj vastaj [[korto]]j, [[pordego]]j kun monotona malpleno. La aliaj stratoj estas io simila al niaj [[Soldato|soldataj]] antaŭurboj, kun iaj tiaj dometoj ŝmiritaj per [[argilo]], kun tia hazarda [[arkitekturo]], kies karaktero plej klare diras ke urbo ne vivas, sed nur vegetas iel kaj tiel apud ŝtatoficistoj kaj nur sur ĝia komerca [[placo]], kie evidente tute nebezonata staras ligna gastokorto kun fermitaj butikoj, renkonteblas tri-kvar bonaj domoj de lokaj riĉuloj, kvazaŭ per iu [[miraklo]] alportitaj al tiu ĉi urbo. En la tuta urbo mi trovis eĉ ne unu bonan konstruaĵon de [[gimnazio]] aŭ [[lernejo]], nek de iu alia socia institucio. Ĝiaj placoj estas neglektitaj, videblas eĉ ne spuroj de komunuma ĝardeno, kaj bonega laŭ sia situo loko sur bordo de iam estinta tuj apud la urbo [[rivero]], sed poste forkondukita per klopodoj de la urbo, kiu nun restis nur kun putranta flako apud katedralo, sur placo apud la templo, per sia situo mem destinita por ĝardeno, nur havas signojn de iam estintaj ĉi tie [[amuzo]]j, de kiuj restis nur unu kripligita [[betulo]]. Dume tien venas vespere publiko, sidas dezirante spiri freŝan [[aero]]n, kaj por eksterulo iĝas iel strange, ke ĉi tie neniu zorgis ion fari almenaŭ por lasi pri si [[memoro]]n, el loka estraro aŭ la urbopatroj. Oni diras ke [[Printempo|printempe]], dum vasta elbordiĝo de [[Tobolo]], kuniĝanta ĉi tie kun si najbarino [[Iseto]], ĉi tien venas la tuta urbo por ĝui belan vastecon de la rivero kaj renkonti [[vaporŝipo]]jn, kiuj alligiĝas tuj apud la katedralo.
|aŭtoro = [[Konstantin Nosilov]]
|aŭtoro = [[Konstantin Nosilov]]
|verko = Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898]
|verko = Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898]
Linio 20: Linio 20:


== Vidu ankaŭ ==
== Vidu ankaŭ ==
* [[Jalutorovksa distrikto (1782-1923)]]
* [[Jalutorovska distrikto (1782-1923)]]
* [[Tjumeno]]
* [[Tjumeno]]
* [[Tobolsko]]
* [[Tobolsko]]

Kiel registrite je 10:48, 3 aŭg. 2021

Redaktata!

Jalutorovsko
Jalutorovsko
Jalutorovsko
Aliaj projektoj
Jalutorovsko en Vikipedio
Jalutorovsko en Komunejo
Jalutorovsko en Komuneja kategorio

Jalutorovsko estas la urbo en Tjumena provinco, ĉefurbo de Jalutorovska distrikto (Rusio).

Konstantin Nosilov

Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898]

Citaĵo
« Urbeto tiu ĉi, en kiu laŭ la komerco-industria kalendaro de Suvorin estas nur 4700 loĝantoj, evidente ne ludas gravan rolon en la industria kaj komerca vivo de sia riĉa distrikto kaj verŝajne servas nur kiel administra centro, kio videblas tuj: la tuta ĉefa strato de tiu ĉi urbeto, kiun mi eniris, estas plena preskaŭ sole je domoj kaj apartamentoj de oficistoj de diversaj administracioj, ĉambroj, prezidoj ktp, kaj ĝin oni povus kuraĝe nomi oficista laŭ nombro de ĝiaj elpendaĵoj de ŝtataj institucioj. Tio estas sufiĉe pura, vasta strato, kie ankoraŭ renkonteblas etaj ĝardenoj, balkonoj kaj dometoj, memorigantaj domojn de malnovaj nobeloj, kiujn antaŭe oni povis renkonti en urboj de Centra Rusio — longaj, ŝelaĵitaj, kun grandaj fenestroj, monotonaj vastaj kortoj, pordegoj kun monotona malpleno. La aliaj stratoj estas io simila al niaj soldataj antaŭurboj, kun iaj tiaj dometoj ŝmiritaj per argilo, kun tia hazarda arkitekturo, kies karaktero plej klare diras ke urbo ne vivas, sed nur vegetas iel kaj tiel apud ŝtatoficistoj kaj nur sur ĝia komerca placo, kie evidente tute nebezonata staras ligna gastokorto kun fermitaj butikoj, renkonteblas tri-kvar bonaj domoj de lokaj riĉuloj, kvazaŭ per iu miraklo alportitaj al tiu ĉi urbo. En la tuta urbo mi trovis eĉ ne unu bonan konstruaĵon de gimnaziolernejo, nek de iu alia socia institucio. Ĝiaj placoj estas neglektitaj, videblas eĉ ne spuroj de komunuma ĝardeno, kaj bonega laŭ sia situo loko sur bordo de iam estinta tuj apud la urbo rivero, sed poste forkondukita per klopodoj de la urbo, kiu nun restis nur kun putranta flako apud katedralo, sur placo apud la templo, per sia situo mem destinita por ĝardeno, nur havas signojn de iam estintaj ĉi tie amuzoj, de kiuj restis nur unu kripligita betulo. Dume tien venas vespere publiko, sidas dezirante spiri freŝan aeron, kaj por eksterulo iĝas iel strange, ke ĉi tie neniu zorgis ion fari almenaŭ por lasi pri si memoron, el loka estraro aŭ la urbopatroj. Oni diras ke printempe, dum vasta elbordiĝo de Tobolo, kuniĝanta ĉi tie kun si najbarino Iseto, ĉi tien venas la tuta urbo por ĝui belan vastecon de la rivero kaj renkonti vaporŝipojn, kiuj alligiĝas tuj apud la katedralo. » « Городок этот, в котором по торгово-промышленному адрес-календарю Суворина всего 4700 жителей, видимо, не играет большой роли в промышленной и торговой жизни его богатого округа и скорее служит только административным пунктом, что видно сразу: вся главная улица этого городка, на которую я вышел, заполнена исключительно почти домами и квартирами служилого люда разных правлений, управлений, камер, присутствий и пр., и ее можно бы смело именовать чиновничьей по числу ее вывесок казенных учреждений. Это довольно чистенькая, широкая улица, где еще попадаются маленькие сады, балконы и домики, напоминающие дома старых дворян, какие прежде встречать можно было часто в городах Центральной России — длинные, опалубленные, с большими окнами, однообразными широкими дворами, воротами с однообразной пустотой. Другие улицы — это что-то вроде наших солдатских слободок около городов, с кой-какими домиками, промазанными глиной, со всей той случайной архитектурой, характером которая яснее всего говорит, что город не живет, а только влачит свое существование, перебиваясь около чиновного люда, и только на торговой площади его, где, по-видимому, совсем ненужный стоит деревянный гостиный двор с закрытыми лавками, попадается три-четыре хороших дома местных тузов, словно чудом каким занесенных в этот город. Во всем городе я не нашел ни порядочного здания прогимназии или школы, ни другого какого общественного учреждения. Площади его запущены, общественного сада даже нет в помине, и прекрасное место по своему положению на берегу когда-то бывшей у самого города реки, но после отведенной стараниями города, который теперь остался только с гниющей лужей под собором, на площади рядом с храмом, самим уже положением предназначенное для сада, только носит признаки когда-то бывших тут затей, от которых только осталась одна изуродованная береза. Между тем, туда сходится по вечерам публика, сидит, желая подышать чистым воздухом, и для постороннего человека становится как-то странным, что тут никто не позаботился что-нибудь сделать хотя бы для того, чтобы оставить о себе память, из местного начальства или отцов города. Говорят, что весной, в широкий разлив Тобола, сливающегося здесь со своей соседкой Исетью, сюда сходится весь город полюбоваться простором реки и встретить пароходы, которые прямо ошвартовываются у самого собора.[1] »
— Konstantin Nosilov, Laŭ Turo, Tobolo kaj Iseto [1898]

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. Носилов К. По Туре, Тоболу и Исети // Лукич. 2002. Ч. 2. С. 137.