Kreado: Malsamoj inter versioj

El Vikicitaro
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Kreis novan paĝon kun "{{Temo | nomo = Kreado | koloro = | dosiero = | vikipedio = Krepovo | komunejo = | komunejokat = | vikivortaro = kreado | vikinovaĵoj =..."
 
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 2: Linio 2:
| nomo = Kreado
| nomo = Kreado
| koloro =
| koloro =
| dosiero =
| dosiero = Leonardo_da_Vinci_helicopter_and_lifting_wing.jpg
| vikipedio = Krepovo
| vikipedio = Krepovo
| komunejo =
| komunejo =

Kiel registrite je 05:42, 6 nov. 2020

Kreado
Kreado
Kreado
Aliaj projektoj
Kreado en Vikipedio
Kreado en Komuneja kategorio
Kreado en Vikivortaro

Kreado estas ago de tiu, kiu kreas, do faras ion el nenio; verkas, ellaboras ion, kio antaŭe ne ekzistis aŭ kio estas tute novaspeca; fondas.

Erich Fromm

Citaĵo
« Soifo de detruado… radikas en la naturo de la homo same kiel strebo al kreado. »
— Erich Fromm, La sana socio [1955]
Citaĵo
« Tamen — kaj tio estas grava momento en miaj argumentoj — detruemo estas nura alternativo al la kreemo. Kreado kaj detruado, amo kaj malamo ne estas instinktoj, ekzistantaj sendepende unu de la alia. Kaj tiu kaj la alia servas kiel respondo al la sama bezono superi limigitecon de sia ekzistado, kaj la strebo al la detruado senevite estiĝas en tiaj kazoj, kiam ne kontentiĝas la strebo al la kreado. Kontentigo de la bezono je la kreado kondukas al feliĉo, la detruemo — al suferado, kaj plej multe suferas la detruanto mem. »
— Erich Fromm, La sana socio [1955]

Elias Canetti

Citaĵo
« ...la sola solvo, kontraŭanta pasian strebon al la postvivado: krea soleco, kondukanta al senmorteco — tio estas la solvo por malmultaj. »
— Elias Canetti, Amaso kaj potenco [1960]
Citaĵo
« [pri Stendhal] Li prezentas kompletan kontraŭon al la regantoj, kun kies morto mortas ĉiuj, kiuj estis al ili proksimaj por ke en la transa mondo ili ne spertu mankon de la kutima ĉirkaŭo. Nenio montras pli klare ilian teruran internan senpovon. Ili mortigas dum la vivo, ili mortigas ĉe la morto, la sekvantaro el la mortigitoj akompanas ilin en la transa mondo.
Sed kiu malfermas Stendhalon, renkontas lin mem kaj tiujn, kiuj estis apude, ĉi tie, en tiu ĉi vivo. La mortintoj proponas sin al la vivantoj kiel fajnan pladon. Ilia senmorteco estas por la ĝojo de la vivantoj. Tiu Tiu ĉi sinofero inverse estas por la bono de ĉiuj. Postvivado perdas sian pikilon kaj la regado de la malamikeco pereas. »
— Elias Canetti, Amaso kaj potenco [1960]

Vidu ankaŭ