|
|
Linio 44: |
Linio 44: |
|
|
|
|
|
{{Citaĵo |
|
{{Citaĵo |
|
|teksto = [[Theodore Roosvelt]]-on oni memoros pro liaj atingoj, sed nome Woodrow Wilson formis la [[Usono|usonan]] [[pensado]]n. |
|
|teksto = [[Theodore Roosevelt]]-on oni memoros pro liaj atingoj, sed nome Woodrow Wilson formis la [[Usono|usonan]] [[pensado]]n. |
|
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]] |
|
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]] |
|
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994] |
|
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994] |
Linio 72: |
Linio 72: |
|
|
|
|
|
{{Citaĵo |
|
{{Citaĵo |
|
|teksto = …[[Theodore Roosvelt]]… estis politikisto-batalanto. Woodrow Wilson ja estis [[profeto]]-[[pastro]]. Ŝtataj agantoj, eĉ estante batalantoj, koncentras sian tutan atenton je la [[mondo]], en kiu ili vivas. Profetoj ja konsideras “realan mondon” kiel la mondon, kiun ili deziras krei. |
|
|teksto = …[[Theodore Roosevelt]]… estis politikisto-batalanto. Woodrow Wilson ja estis [[profeto]]-[[pastro]]. Ŝtataj agantoj, eĉ estante batalantoj, koncentras sian tutan atenton je la [[mondo]], en kiu ili vivas. Profetoj ja konsideras “realan mondon” kiel la mondon, kiun ili deziras krei. |
|
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]] |
|
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]] |
|
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994] |
|
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994] |
Woodrow Wilson (1856-1924) estis usona politikisto, prezidanto de Usono de 1913 ĝis 1921.
Pri li
Henry Kissinger
|
| « Theodore Roosevelt estis sperta analizisto rilate la povekvilibron. Li insistis je internacia rolo de Usono pro tio, ke tion postulis ĝiaj naciaj interesoj kaj ĉar tutmonda povekvilibro, laŭ lia opinio, estis neimagebla sen la usona partopreno. Por Woodrow Wilson kiel pravigo de la internacia rolo de Usono servis mesiismo: Usono havis devon ne nur subteni la povekvilibron, sed ankaŭ disvastigi siajn principojn tra la mondo. » | — Henry Kissinger, Diplomatio [1994] |
|
|
| « Nek Woodrow Wilson, nek liaj postaj adeptoj, ĝis la nuntempaj, iam deziris kompreni ke ĉe la eksterlandaj gvidantoj, edukitaj je malpli altaj principoj, pretendo de Usono pri altruismo kaŭzas certan aŭreolon de neprognozeblo. » | — Henry Kissinger, Diplomatio [1994] |
|
|
| « …Theodore Roosevelt… estis politikisto-batalanto. Woodrow Wilson ja estis profeto-pastro. Ŝtataj agantoj, eĉ estante batalantoj, koncentras sian tutan atenton je la mondo, en kiu ili vivas. Profetoj ja konsideras “realan mondon” kiel la mondon, kiun ili deziras krei. » | — Henry Kissinger, Diplomatio [1994] |
|
|
| « La 22-an de januaro 1917 antaŭ aliĝo de Usono al la milito Woodrow Wilson anoncis kiel sian celon atingi “pacon sen venko”. Tamen tio, kion Wilson proponis post la aliĝo de Usono al la milito evidentiĝis paco, kiun eblis atingi nur per kompleta venko. » | — Henry Kissinger, Diplomatio [1994] |
|
|
| |
|
| « Wilsonismo enkorpigis en si la ĉefan dramon de Usono sur la monda scenejo: la usona ideologio iusence estis revolucia dum la usonanoj mem hejme konsideris sin homoj, sufiĉe kontentaj je status quo. La usonanoj, emaj al transformado de eksterpolitikaj aferoj al lukto inter bono kaj malbono kutime sentas sin malkomforte kiam ili devas alfronti kompromisojn, same kiel kaze de partaj kaj nekonvinkaj rezultoj. La fakto ke Usono evitas serĉadon de grandskalaj geopolitikaj transformadoj ofte asocias ĝin kun defendado de teritoria kaj foje ankaŭ politika status quo. Kredante je la ordo bazita sur leĝoj, ĝi apenaŭ kapablas interpacigi kredon je pacaj ŝanĝoj kaj la historian fakton ke preskaŭ ĉiuj gravaj ŝanĝoj en la historio estis ligitaj al perforto kaj renversoj. » | — Henry Kissinger, Diplomatio [1994] |
|
Vidu ankaŭ