Infano: Malsamoj inter versioj

El Vikicitaro
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 10: Linio 10:
}}
}}
'''Infano''' estas homido kontraste kun [[plenkreskulo|plenkreskinta]] homo (ĝis la 12—13 jaroj).
'''Infano''' estas homido kontraste kun [[plenkreskulo|plenkreskinta]] homo (ĝis la 12—13 jaroj).

{{Citaĵo
|teksto = Kio plej bone mirigas en la [[Utopio|utopiisma]] literaturo, tio estas manko de [[Psikologio|psikologia]] flarsento, ordinara [[intuicio]]. Ĝiaj herooj estas aŭtomatoj, ludiloj, [[simbolo]]j: ili ĉiam estas nerealismaj, ĉiam obeeme plenumas rolon de la pupo, perdiĝinta en senvizaĝa mondo. Kiuj en la utopioj estas nerekoneblaj, tio estas la infanoj. En la sociala ŝtato de [[Charles Fourier|Fourier]] ili estas tiom senkulpaj, ke al ili eĉ ne venas en la kapon preni ion fremdan, “pluki pomon de la branĉo”. Sed infano kiu neniam ŝtelis estas ne infano. Do ĉu indas elpensi la socion, konsistantan el marionetoj? Laŭ mi ne eblas trovi pli bonan vomigilon ol priskribo de la [[Falanstero]].
|aŭtoro= [[Emil Cioran]]
|verko= Historio kaj utopio [1960]
|origina teksto =
}}


{{Citaĵo
{{Citaĵo

Kiel registrite je 05:09, 13 jun. 2020

Infano
Infano
Infano
Aliaj projektoj
Infano en Vikipedio
Infano en Komunejo
Infano en Komuneja kategorio
Infano en Vikivortaro
Infano en Vikinovaĵoj

Infano estas homido kontraste kun plenkreskinta homo (ĝis la 12—13 jaroj).

Citaĵo
« Kio plej bone mirigas en la utopiisma literaturo, tio estas manko de psikologia flarsento, ordinara intuicio. Ĝiaj herooj estas aŭtomatoj, ludiloj, simboloj: ili ĉiam estas nerealismaj, ĉiam obeeme plenumas rolon de la pupo, perdiĝinta en senvizaĝa mondo. Kiuj en la utopioj estas nerekoneblaj, tio estas la infanoj. En la sociala ŝtato de Fourier ili estas tiom senkulpaj, ke al ili eĉ ne venas en la kapon preni ion fremdan, “pluki pomon de la branĉo”. Sed infano kiu neniam ŝtelis estas ne infano. Do ĉu indas elpensi la socion, konsistantan el marionetoj? Laŭ mi ne eblas trovi pli bonan vomigilon ol priskribo de la Falanstero»
— Emil Cioran, Historio kaj utopio [1960]
Citaĵo
« Por psikiatroj estis enigmo emo de infanoj-neŭrozuloj perdi neŭrozajn simptomojn dum parolado per telefono. Iuj balbutuloj, transirinte al eksterlanda lingvo, ĉesas balbuti. »
— Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Citaĵo
« Kutime infano el slumoj havas tre subevoluintan vidan orientiĝon. Li ne vidas sin mem kiel evoluantan je io. Li ne starigas antaŭ si malproksimajn taskojn kaj celojn. De tago al tago li estas profunde mergiĝinta je sia propra mondo kaj ne kapablas plani por si terenon en alte specialiĝinta sensa vivo de la vida homo. Danke al televida imago tia stato de sluma infano ĉiam pli disvastiĝas tra la tuta loĝantaro. »
— Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Citaĵo
« Ekde apero de la televido, infanoj — sendepende de vidkapabla stato — tenas la kapon averaĝe je distanco de 6,5 coloj de la presita paĝo. Niaj infanoj strebas transporti sur la presitan paĝon la komplete engaĝigajn sensajn rajtojn de la televida bildo. »
— Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Citaĵo
« La helmo de Mackworth, kiun oni surmetis sur infanojn spektantajn televidon, montris ke iliaj okuloj spuras ne agadon, sed reagojn. La okuloj preskaŭ ne dekroĉiĝas de vizaĝoj de aktoroj, eĉ kiam okazas perfortaj scenoj. »
— Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Citaĵo
« Parto de la malvarma dimensio de televido estas la malvarma, senemocia grimaco, penetrinta tien kune kun adoleskulo. En la epoko de varmaj komunikiloj, radio kaj kino, kaj ankaŭ en la epoko de antikva libro junaĝo estis la tempo de freŝaj, inspiritaj kaj esprimivaj vizaĝesprimoj. Neniu politikisto aŭ grava ŝtatoficisto de la malnova skolo riskus en la 40-aj jaroj surmeti tian senvivan kaj skulptecan vizaĝaĉon, kian portas infano de la televida epoko. »
— Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Citaĵo
« Televida infano ne kapablas antaŭvidi, ĉar li deziras engaĝiĝon kaj ne kapablas akcepti fragmentan kaj simple vidigitan celon aŭ sorton nek en edukado, nek en la vivo»
— Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]
Citaĵo
« Se niaj vortoj estus kreitaj surbaze de iu rekta principo, la infanaj paroloj ne ŝajnus al ni tiom amuzaj, ili nemalofte estas "pli ĝustaj" ol la gramatiko kaj “korektas” ĝin. » « Если бы наши слова были созданы по какому-нибудь одному прямолинейному принципу, детские речения не казались бы нам такими забавными, они нередко «вернее» грамматики и «поправляют» ее. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Fakte tiu duobla, luda rilato al la realo tute ne diferencas de tiu esprimita en la neforgesebla frazo: "Dio ekzistas, sed mi je li certe ne kredas". » « По существу это двойственное, игровое отношение к реальности ничем не отличается от того, какое выразилось в незабываемой фразе: «Бог есть, но я в него, конечно, не верю». »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Por ĉiu infano [en la aĝo] de du ĝis kvin la vivo de la tuta homaro komenciĝas en plej bona kazo de avo» « Для каждого ребенка от двух до пяти жизнь всего человечества начинается в лучшем случае с дедушки. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Ĉiuj infanoj en la aĝo de du ĝis kvin kredas (kaj sopiregas kredi), ke la vivo estas kreita nur por ĝojo, por senlima feliĉo, kaj tiu kredo estas unu el la plej gravaj kondiĉoj de ilia normala psika kresko. » « Все дети в возрасте от двух до пяти верят (и жаждут верить), что жизнь создана только для радости, для беспредельного счастья, и эта вера — одно из важнейших условий их нормального психического роста. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Kiam infanoj iĝas pli aĝaj, la egoisma zorgo pri persona senmorto kaj senmorto de la plejaj proksimuloj komencas anstataŭiĝi ĉe ili per altruisma revo pri la senmorto de la tuta homaro. » « Когда дети становятся старше, эгоистическая забота о личном бессмертии и о бессмертии ближайших родных начинает сменяться у них бескорыстной мечтой о бессмертии всего человечества. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Tuj post kiam, fine de la kvara vivojaro, infano konvinkiĝas je fataleco de la morto por ĉio vivanta, li hastas tuj kredigi sin, ke li mem por ĉiam restos senmorta. En buso rondokula knabeto kvar jarojn kaj duonon aĝa rigardas funebran procesion kaj diras kun plezuro: "Ĉiuj mortos, sed mi restos". » « Едва только, на исходе четвертого года, ребенок убеждается в неотвратимости смерти для всего существующего, он торопится тотчас же уверить себя, что сам он вовеки пребудет бессмертен. В автобусе круглоглазый мальчишка лет четырех с половиною глядит на похоронную процессию и говорит с удовольствием: «Все умрут, а я останусь». »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Infano de du ĝis kvin [jarojn aĝa] nemalofte ploras "por iu" — kun anticipe starigita celo. Kaj li perfekte regas sian ploron. » « Ребенок от двух до пяти нередко плачет «кому-нибудь» — с заранее поставленной целью. И отлично управляет своим плачем. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« [knabo rakontas]

— Kiam paĉjo kaj panjo venas hejmen, mi ploregas.

— Kaj sen ili?

— Kun avino mi ne ploregas.

— Sed kial?

Serĉjo levis la manojn:

— Senrezulte. »
 « — Когда папа и мама приходят домой, я реву.

— А без них?

— При бабуле не реву.

— Почему же?

Сережа развел руками:

— Бесполезно. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« …"ruzsaĝeco" propras al la infanoj oble pli ofte ol oni kutimas pensi. La sentimentala legendo pri la infano kiel iu senruza justulo estas ege for de la realo. » « …«хитроумие» свойственно детям гораздо чаще, чем принято думать. Сентиментальная легенда о ребенке, как о некоем бесхитростном праведнике, чрезвычайно далека от действительности. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Imagi la vivon de infano kiel procezon, do en la senĉesa moviĝo, ŝanĝiĝo, evoluo, multaj eĉ nun ne kapablas. Al tiuj homoj ĝis nun foje ŝajnas ke la infano estas nura kestego, el kiu oni reprenos tion, kion oni metis. Se oni metas amon al lupo aŭ kulo aŭ muŝo, do tiu ĉi amo restos en li ĝis la fino de lia vivo. Kaj ili klopodas enŝovi tien, en tiun ĉi kestegon, laŭeble pli da bonaj aĵoj kaj ege miras, kiam ili elprenas de tie tute ne tion, kion ili metis. » « Представить себе жизнь ребенка в виде процесса, то есть в беспрерывном движении, изменении, развитии, многим и сейчас не под силу. Этим людям все еще порою мерещится, что ребенок есть просто сундук, в который что положишь, то и вынешь. Положишь любовь к волку, или к комару, или к мухе так эта любовь и останется в нем до самого конца его жизни. И они стараются напихать туда, в этот сундук, возможно больше хороших вещей и очень удивляются, когда вынимают оттуда совсем не то, что туда положили. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« El tio, ke la infano en tri jarojn trapasas periodon de rompado de ludiloj, tute ne sekvas ke dekkvinjaraĝa li iĝos rompisto de sekurecŝrankoj. » « Из того, что ребенок в три года переживает период ломания игрушек, отнюдь не следует, что к пятнадцатилетнему возрасту он сделается взломщиком несгораемых касс. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« …por la infano estas grave havi pri si aprezan opinion. Ne hazarde li de matene ĝis vespere atendas laŭdojn, aprobojn kaj tiom ŝatas fanfaroni pri siaj superbaj kvalitoj.

Por li ne elteneneblas konscio, ke li ne kapablas al tiuj agoj, kiujn antaŭ liaj okuloj faras aliuloj. Kiu ajn kion ajn faru antaŭ la okuloj de dujara knabo, li en ĉiu vidas rivalon, kiun li devas superi… Infanoj nur pro tio ne timas sian mallertecon, ke ili ne supozas pri ĝiaj veraj dimensioj. Sed ĉiufoje kiam pro io ajn ili hazarde eksentas kiom malfortaj ili estas, tio malĝojigas ilin ĝislarme…

La infano volas esti Kolumbo de ĉiuj Amerikoj kaj ĉiun malkovri denove por si. Ĉion permane, ĉion al la buŝo – li deziras plej rapide konatiĝi kun tiu nekonata mondo, lerni ĝiajn aferojn kaj kutimojn, ĉar ĉia malkompreno, malkapablo, malscio turmentas la infanon kiel doloro. »
 « ...ребенку важнее всего быть о себе высокого мнения. Недаром он с утра до вечера жаждет похвал, одобрений и так любит тщеславиться своими превосходными качествами.

Для него невыносимо сознание, что он не способен к тем действиям, которые у него на глазах совершают другие. Что бы кто ни делал на глазах у двухлетнего мальчика, он в каждом видит соперника, которого ему надлежит превзойти... Дети только потому не пугаются собственной своей неумелости, что не подозревают об истинных размерах ее. Но, всякий раз как по какому-нибудь случайному поводу они почувствуют, до чего они слабы, это огорчает их до слез.

Ребенок хочет быть Колумбом всех Америк и каждую заново открыть для себя. Все руками, все в рот, — поскорее бы познакомиться с этим неведомым миром, научиться его делам и обычаям, ибо всякое непонимание, неумение, незнание мучает ребенка, как боль. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Kiam ni rimarkas ke la infano komencis ludi per iu nova aro da nocioj, ni povas sendube konkludi ke li iĝis plenforta mastro de tiuj nocioj; ludiloj por li povas iĝi nur tiuj ideoj, kiuj jam forte koordiniĝis inter si. » « Если бы наши слова были созданы по какому-нибудь одному прямолинейному принципу, детские речения не казались бы нам такими забавными, они нередко «вернее» грамматики и «поправляют» ее. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Necesis centoj da jaroj por ke plenkreskuloj agnosku la rajton de infanoj esti infanoj. » « Нужны были сотни лет, чтобы взрослые признали право детей быть детьми. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« "Patro" kaj "panjo" — tiuj du vortoj estas por la infano kvazaŭ pratipo de ĉiuj dualismoj kaj ĉiuj simetrioj. Antaŭ la homido komprenos ke en la mondo estas nokto kaj tago, fajro kaj akvo, blanko kaj nigro, malsupro kaj supro, morto kaj vivo, li propraokule vidas, ke la mondo estas dividita je du partoj — patro kaj panjo. » « «Папа» и «мама» — эти два слова являются для ребенка как бы прообразом всех дуализмов и всех симметрии. Прежде чем человеческий детеныш узнает, что в мире есть ночь и день, огонь и вода, белое и черное, низ и верх, смерть и жизнь, он воочию видит, что мир разделен на две части — на папу и маму. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« La infana versofarado estas signo de troaj ludaj fortoj. Tio estas la afero simila al transkapiĝo aŭ mansvingado. Trista, febla aŭ dormema infano kreos eĉ ne unu verson. Por iĝi poeto la bebo devas senti la tiel nomatan "bovidan ekscitiĝon". » « Детское стихотворство — признак избытка играющих сил. Оно — явление того же порядка, как кувыркание или махание руками. Печальный, хилый или сонный ребенок не создаст ни одного стиха. Для того чтобы стать поэтом, младенцу нужно испытывать то, что называется «телячьим восторгом». »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Neniu neniam estas tiom kontenta pri si mem kiel dujara bebo: li ĝojas senfine admiri siajn imagitajn sukcesojn kaj kvalitojn. » « Никто никогда не бывает так самодоволен, как двухлетний младенец: он рад без конца восхищаться своими мнимыми удачами и качествами. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Inter la plenkreskuloj inspirplena poeto estas ege rara afero, "miraklo de sia patrujo", dum inter la infanoj 99% estas poetoj. » « Среди взрослых вдохновенный поэт есть редчайшее явление, «чудо родины своей», а среди детей 99% — поэты. »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« …etan bebon vere emociigas en literaturo nur agado, nur rapida ŝanĝiĝo de eventoj. Do pli da verboj kaj laŭeble mapli da adjektivoj! » « ...маленького ребенка по-настоящему волнует в литературе лишь действие, лишь быстрое чередование событий. А если так, то побольше глаголов и возможно меньше прилагательных! »
— Kornej Ĉukovskij, De du ĝis kvin
Citaĵo
« Kutime la tuta vivo, kiun ne sukcesis travivi la gepatroj, pro iuj cirkonstancoj, transdoniĝas herede al infanoj, do tiuj lastaj devas ekmarŝi la vivovojon, kiu devos rekompenci la neplenumiton en la vivo de la gepatroj. Pro tio okazas, ke la supermoralaj gepatroj havas, tiel dirite, malmoralajn idojn, ke senrespondeca kaj mallaborema patro havas ekstreme ambician filon ktp. »
— Carl Gustav Jung, La geedzeco kiel psikologia rilato
Citaĵo
« La patrinojn superas iliaj infanoj, la virojn — iliaj kreaĵoj. »
— Carl Gustav Jung, La geedzeco kiel psikologia rilato
Citaĵo
« Dum la infana etapo de la konscio de siaj problemoj ankoraŭ nenio dependas de la subjekto, la infano komplete dependas de siaj gepatroj. Kvazaŭ li ankoraŭ ne plene naskiĝis kaj estas ĉirkaŭita de la psikologia atmosfero de siaj gepatroj. La psika naskiĝo kaj kun ĝi la konscia diferenciĝo disde la gepatroj kutime okazas nur en la periodo de la seksa maturiĝo, kune kun eksplodo de sekseco. Tiu fiziologia ŝanĝo estas akompanata de la psika revolucio»
— Carl Gustav Jung, Etapoj de la vivo
Citaĵo
« ...en normalaj kondiĉoj la infano ne havas realajn proprajn problemojn. Ja dubi pri si kaj esti en konflikto kun si mem povas nur plenkreskulo»
— Carl Gustav Jung, Etapoj de la vivo
Citaĵo
« Oni senĉese gurdas ke el infano necesas eduki individuon. Kompreneble mi genuiĝas antaŭ tiu ĉi alta eduka idealo. Tamen kiu devas fari tion? Unuavice kaj precipe tio estas la plej ordinaraj nekompetentaj gepatroj, kiuj mem tre ofte dum duono aŭ eĉ dum tuta sia vivo restas grandparte la infanoj. »
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« Nia problemo pri edukado kutime suferas pro unuflanka interesiĝo pri la aŭspiciata infano kaj same unuflanka malaltento al la needukiteco de la plenkreska edukisto. Ĉiu finlerninto estas apriore konsiderata esti tute edukita, do plenkreska. »
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« ...nian nuntempan pedagogian kaj psikologian ekscitiĝon pri la infano mi suspektas je senhonesta komploto: oni parolas pri la infano, sed evidente supozas la infanon en la plenkreskulo. En la plenkreskulo fiksiĝis nome la infano, eterna infano; io ankoraŭ evoluanta, neniam finita, bezonanta ĉiaman flegadon, atenton kaj edukadon. »
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« ...mi ne povas korekti en la infano tiujn erarojn, kiujn mi mem ankoraŭ faras. »
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« Ĉion, kion ni deziras ŝanĝi en la infanoj, necesus unue atente revizii: ĉu tio ne estas tio, kion prefere ni ŝanĝu en ni mem... »
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« ...ni ne agnoskas, ke ni bezonas edukadon, ĉar tio plej senhezite memorigus al ni, ke ni mem estas ankoraŭ infanoj kaj grandparte bezonas la edukadon. »
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« ...la gepatroj estas obseditaj je la vera fanatikeco provizi al la infanoj ĉiam kaj ĉion “plej bonan” kaj “vivi nur por ili”. Tiu sufiĉe populara stereotipo plej multe malhelpas al la gepatroj mem evolui kaj ĝi ankaŭ donas al ili rajton trudi al la infanoj sian “plej bonan”. Tamen efektive tiu “plej bona” estas tio, kion la gepatroj mem neglektas rilate sin mem. La infanoj estas orientitaj atingi tion, kion ne atingis la gepatroj, al ili estas trudataj la ambicioj, kiujn la gepatroj ne sukcesis realigi. Tiaj metodoj kaj idealoj naskas pedagogiajn monstrojn»
— Carl Gustav Jung, Evoluo de la individuo
Citaĵo
« …malpleno en la konscio aŭ respektive la nekonscia stato, estiĝas per sinko de libido en la nekonscian sferon. En la nekonscio jam kuŝas pretaj relative elstaraj enhavoj, nome kompleksoj de rememoroj pri la individua pasinteco, kaj unuavice la gepatra komplekso, identa al la infana komplekso ĝenerale. Danke al respektego, do sinko de libido en la nekonscian sferon, la infana komplekso denove vekiĝas, sekve de kio reviviĝas ankaŭ la rememoroj de infanaĝo kaj unuavice rilato al la gepatroj. Fantazioj, elvokitaj per tia vekiĝo, donas pretekston al estiĝo de la patraj kaj patrinaj dioj; ili ja vekas ankaŭ la religian rilaton al Dio Patro kaj respektivajn infanajn sentojn»
— Carl Gustav Jung, Psikologiaj tipoj
Citaĵo
« Infano certe permesas al la gepatroj imponi al li per belaj vortoj. Homoj ŝajne eĉ kredas ke per tiu imponado la infano estas edukata. Efektive ja la infano estas edukata per tio kiel la gepatroj vivas; dume la vortaj gestoj, kiujn la gepatroj aldonas al tio, en plej granda kazo nur ĝenas la infanon. »
— Carl Gustav Jung, Psikologiaj tipoj
Citaĵo
« La plej frua signo de ekstravertiteco de infano estas lia rapida adaptiĝemo al la ĉirkaŭa medio kaj tiu nekutima atento, kiun li donas al la objektoj, speciale al tiuj efikoj, kiujn li faras al ili. Timo antaŭ la objektoj estas minimuma — la infano vivas kaj translokiĝas inter ili kun certeco. Lia kapablo al kompreno estas rapida, sed ne ekzakta kaj nek akurata. Evoluas li pli rapide ol la introverta infano, ĉar li estas malpli reflekta kaj kutime sentima… Li ŝatas plenumi siajn iniciatojn ĝis ekstremo, li emas al risko. Ĉio nekonata kaj nesciata por li estas tento»
— Carl Gustav Jung, Psikologiaj tipoj
Citaĵo
« …unu el plej fruaj signoj de introvertiteco ĉe la infano estas reflekta pensema maniero de lia konduto, markita je sinĝeno kaj eĉ timo antaŭ la nekonataj objektoj. Tre frue aperas tendenco postuli siajn rajtojn pri konataj objektoj kaj provi ekposedi kaj regi ilin… La infano deziras ĉion fari propravoje kaj ĉe neniuj kondiĉoj subiĝos al regulo, kiun li ne povas kompreni. »
— Carl Gustav Jung, Psikologiaj tipoj

Zamenhofa proverbaro

Citaĵo
« Al malriĉulo infanoj ne mankas. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Bonaj infanoj gepatrojn feliĉigas, malbonaj ilin entombigas. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Bovidon mi atendis, infanon Dio sendis. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Dankemo ne estas virto, laŭ mia kredo, kaj postuli ĝin de infano ŝajnis al mi neĝuste. » « Dankbarkeit ist überhaupt keine Tugend, an die ich Glauben habe, und sie von einem Kinde zu verlangen, schiene mir falsch. »
— Hermann HesseDemian, Ĉapitro 2, paĝo 39
Citaĵo
« Dio donis infanon, Dio donos por ĝi panon. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Drinkemulojn kaj infanojn protektas Dio» « Betrunkene und Kinder schützt der liebe Gott. »
— germana proverbo
Citaĵo
« En infano vidiĝas, kia homo fariĝos. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Infana inklino restas ĝis la fino. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Infano ne krias, patrino ne scias. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Infano ŝtelas ovon, grandaĝulo ŝtelas bovon. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Infanoj kaj fiŝoj voĉon ne havas. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Infanon malbonigas ne petolado, sed malbona kamarado. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Infanoj ne estas pli stultaj ol adultoj, ili nur havas malpli da sperto» « Dzieci nie są głupsze od dorosłych, tylko mają mniej doświadczenia. »
— Janusz Korczak
Citaĵo
« Ju pli la infanoj bezonas, des pli Dio al vi donas. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Kiu cedas al sia infano, ĝin pereigas per propra mano. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Malgrandaj infanoj kaŭzas laboron, grandaj—doloron. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Malsaĝulo kaj infano parolas la veron. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Ne laciĝu viaj manoj pri fremdaj infanoj. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Ne punu edzinon antaŭ infanaj okuloj, ne punu infanojn antaŭ fremduloj. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Patroj avaras, infanoj malŝparas. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Pli da infanoj, pli da beno. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Pli da infanoj, pli da manoj. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Pli zorgas unu patrino pri dek infanoj, ol dek infanoj pri unu patrino. »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Por patrino ne ekzistas infano malbela »
— Zamenhofa proverbaro
Citaĵo
« Se homoj mankas, infano ankaŭ estas homo. »
— Zamenhofa proverbaro

Vidu ankaŭ