«Eŭropo ĝenerale kreis por si troigitan imagon pri spirita potenco de la rusaj imperiestroj. [...] La rusa eklezio havis propran jurisdikcion, sin apogintan sur la grekan Nomokanonon. »
« Вообще Европа составила себе преувеличенное представление о духовной власти русских императоров. [...] Русская церковь имела собственную юрисдикцию, опиравшуюся на греческий Номоканон. »
— Aleksander Herzen, Pri evoluo de la revoluciaj ideoj en Rusio [1851]
« Post la caro nur pastraro povus havi influon sur la ortodoksan Rusion. Nur ĝi reprezentas en registaraj rondoj la malnovan Rusujon; la pastraro ne razas la barbojn kaj per tio restis ĉe la flanko de la popolo. La popolo kun fido aŭskultas la monaĥojn. Sed la monaĥoj kaj la supera pastraro, okupitaj sole per la vivo transmonda, tute ne zorgas pri la popolo. La pastroj ja perdis ĉian influon pro avideco, ebriado kaj proksimaj rilatoj al polico. Kaj ĉi tie la popolo estimas la ideon, sed ne la personecojn. »