Klavdija Bitner (ruse: Клавдия Михайловна Битнер (Кобылинская); naskiĝis la 20-an de junio 1878 — mortis la 27-an de septembro 1937) estis edzino de kolonelo Jevgenij Kobilinskij, kaj instrustino de la idoj de la Romanov-familio dum ilia ekzilo en Tobolsko en 1917–1918.
« La Imperiestrino estis la carino same kiel antaŭe, ŝi plu estis ĝi. Tio estis la vera carino: bela, potencama, majesta. Nome ĉe ŝi la plej karaktera distingo estis ŝia majesto. Tiel ŝi impresis ĉiujn. [...] Tamen ŝi tute ne estis orgojla. Ankaŭ ŝi ne estis virino kun malica karaktero, malbonkora. Ŝi estis bonkora kaj je la animo ŝi estis rezignacia. »
« Государыня как была царицей раньше, так осталась ею. Самая настоящая царица: красивая, властная, величественная. Именно в ней самым ее характерным отличием была ее величественность. Такое она впечатление производила на всех. [...] Однако она вовсе не была горда. Она не была и женщиной со злым характером, недобрым. Она была добра и в душе смиренна. »
« Sian popolon ŝi ankaŭ ne konis, nek komprenis. Ŝi traktis ĝin same kiel la Imperiestro: bona, simpla, bonkora popolo. Ŝi tiun ĉi sian vidpunkton plurfoje esprimis. »
« Народа своего она также не знала и не понимала. Она так же смотрела на него, как и Государь: хороший, простой, добрый народ. Она это, свои взгляды, неоднократно высказывала. »
« Ŝi forte kaj profunde amis la Imperiestron. Ŝi amis lin kiel virino, kiu havis de li infanojn kaj multajn jarojn vivis kun li bonan, konsentan vivon. Sed klare senteblis ke la ĉefo hejme estis ne li, sed ŝi. Ŝi estis la fidinda tegmento, sub kies protekto vivis la familio. Ŝi ilin ĉiujn "aŭspiciis". »
« Она сильно и глубоко любила Государя. Любила она его как женщина, которая имела от него детей и много лет жила с ним хорошей, согласной жизнью. Но ясно чувствовалось, что главой в доме был не он, а она. Она была той надежной крышей, под защитой которой жила семья. Она их всех «опекала». »
« Ŝi estis bonkora, kapabla je bonkora impulso por helpi al aliulo. Sed samtempe ŝi estis iom avara rilate mastrumadon: en ŝi senteblis la akurata rilate la mastrumadon, kalkulema germanino. »
« Она была добрая, способная на добрый порыв, чтобы помочь другому. Но в то же время она была скуповата в хозяйственной жизни: в ней чувствовалась аккуратная в хозяйственном отношении, расчетливая немка. »
« Ŝi sendube sincere kaj forte amis Rusion. Ili ambaŭ kun la Imperiestro plej timis ke oni forportos ilin ien eksterlanden. Tion ĉi ili timis kaj ne deziris tion. »
« Она, безусловно, искренне и сильно любила Россию. Оба они с Государем больше всего боялись, что их увезут куда-нибудь за границу. Этого они боялись и не хотели этого. »
« La tuta familio ĝenerale kortuŝis per siaj simpleco kaj bonkoreco. Ĝin ne eblis malŝati. Mi neniel povas enkapigi ĉion, kio dum la revolucio estis skribata pri tiu ĉi familio, kaj ekzemple pri rilato de la Imperiestrino al Rasputin. Ĉiu, kiu nur vidis kaj konis ŝin, ŝian rilaton al la edzo, ĝenerale konis ŝin, tiu povus nur ridi pro tio aŭ suferi. Ŝi, kiel homo religiema, evidente kredis je lia povo: doto de la preĝo [...] Mi interparolis pri tio kun Volkov, kun Tanja Botkina, kun Nikolajeva, al kiu estis tre proksima Hendrikova — ĝuste tion ĉi diris ĉiuj: ŝi kredis je la povo de la preĝo de Rasputin. »
« Вся эта семья в общем подкупала своей простотой и добротой. Ее нельзя было не любить. Я никак не могу уложить себе в голову всего того, что писалось в революцию про эту семью и, в частности, про отношения Государыни к Распутину. Всякий, кто только видел и знал ее, ее отношения к мужу, ее взгляды, вообще знал ее всю, тот мог бы только или смеяться от этого, или страдать. Она, как набожная, вероятно, верила в его силу: дар молитвы. [...] Я говорила на эту же тему с Волковым, с Таней Боткиной, с Николаевой, с которой была очень близка Гендрикова, — вот именно это и говорили они все: она верила в силу молитвы Распутина. »
