Humuro

Humuro
Aliaj projektoj
Humuro en Vikipedio
Humuro en Komuneja kategorio
Humuro en Vikivortaro

Humuro estas originala sentomaniero kaj esprimprocedo, kiu kontraŭas al la kutimaj rilatoj inter la aferoj kaj la tono, en kiu oni ilin diras, kiu prezentas la komikaĵojn kun seriozeco kaj la absurdaĵojn kun respekta soleneco, kiu provas komuniki emocion, ŝajnigante, ke oni eĉ ne scias pri ĝia ekzisto.

« Okazis naskiĝo de “literaturisto”. Disvastiĝinte je parola vorto, tiu literatura egaltonaleco ebligis al legopovaj homoj konservi en parolo unuecan “altan parolmanieron”, necesas diri, tute neelteneblan, kaj al prozistoj de la 19-a jarcento — akcepti moralajn trajtojn, kiujn nun nur malmultaj pretus sekvi… humuro, slango kaj drameca elano de anglo-usona parolo iĝis monopolo de duonlegopovaj homoj. » — Marshall McLuhan, Komprenante amaskomunikilojn: la interna larĝigo de homo [1964]

Proverboj de Bernardo Atxaga

• Havas bovino kun bonhavo

Nenion por diri pri sia vivo.

• Al bovinoj ĉiam pri arto

Plaĉas Betoveno, Mendelsohn' kaj Mocarto.

• Merlo el Istambul'

Ĉiam flugas al Istambul'

• Por konsiiĝi, ke oni ne estas inteligenta

Necesus ja esti tia.

• Kiam foriris mi el Balazanteg'

Kiam mi lasis el ĉi konstruaĵ' Tie restis mia kor' enfose kun forteg'